Samir Nasri is verdwenen. Nog niet definitief, al lijkt dat slechts een kwestie van tijd. De kans dat Anderlecht met de voormalige vedette van Arsenal en Manchester City doorgaat, is namelijk zo goed als onbestaande. Nochtans ging hij in het Lotto Park voor een allerlaatste keer alles uit de kast halen om een mooi slotstuk aan zijn grote spelerscarrière te breien. Het verhaal draaide net iets anders uit.
Nee, versleten was hij niet. Onder de vleugels van oud-ploegmaat Vincent Kompany, voor wie Nasri het grootste respect heeft, moest de 32-jarige Fransman van Algerijnse afkomst het Anderlecht 2.0 bij de hand nemen. Van meet af aan, zo was de bedoeling, want ondanks zijn conditionele achterstand en gebrek aan wedstrijdritme kwam hij in de eerste vijf competitieduels reeds in actie. Drie keer zelfs als titularis, met als logisch gevolg al snel een eerste blessure.
ROYAAL LOON
De spelverdeler miste zo meteen drie kleppers tegen Standard, Antwerp en Club Brugge. Vervolgens stond hij tegen Waasland-Beveren prompt weer in de basis, net zoals in Charleroi. Daar liep het echter helemaal verkeerd. Na amper 28 minuten scheurde Nasri zijn hamstring, het begin van een lange lijdensweg. Sinds die bewuste 4 oktober kwam hij immers geen enkele minuut meer in actie.
Zeven competitiewedstrijden, waarvan vijf als basisspeler en twee als invaller, met slechts één doelpunt. Het behoeft weinig uitleg dat de verwachtingen heel wat hoger lagen, zeker gezien de vorstelijke cijfers in Nasri zijn éénjarig contract. Die verdient naar verluidt een minstens zo royaal salaris als landgenoot Adrien Trebel, nog zo een nutteloze grootverdiener die Paars-Wit handenvol geld kost.
OPVOLGER VAN ZIDANE
Indien Nasri in zijn schamele optredens een onuitwisbare indruk had nagelaten, mocht hij allicht nog een sprankeltje hoop koesteren dat Anderlecht de optie zou lichten – in de hoop op minder pech volgend jaar. De 41-voudige ex-international van Les Bleus kwam evenwel maar bleekjes voor de dag, sterker nog: net in die facetten waarin Nasri vroeger uitblonk, zit hij nu tegen de ondergrens.
Ooit werd de vroegere balkunstenaar omschreven als de gedoodverfde opvolger van niemand minder dan Zinédine Zidane, eveneens van Algerijnse afkomst. De visie en creativiteit die van hem toen een niet te stoppen wapen maakten, kreeg het Lotto Park evenwel weinig of niet te zien. Nasri was er nog slechts een schim van de voormalige topvoetballer die ooit schitterde aan de absolute top.
VOORZICHTIGE PASSES
We hebben maar 446 competitieminuten om over te oordelen, maar qua algemene passing deed hij het nog naar behoren. Een succesratio van 86 procent is per slot van rekening een knap gemiddelde, al hoort bij dat cijfer wel nog enige nuance. Zo deed Nasri lustig mee aan de veel te trage opbouw in die tijd, met flink wat eenvoudige passes die zijn statistieken hier toch aanzienlijk optrekken.
Heel wat ballen die bij een ploegmaat terecht kwamen, gingen namelijk achteruit. Zijn passes richting de eigen verdediging waren dan ook onberispelijk, met een accuraatheid van 98%. Lateraal ging het ook goed met 87%, maar in de zogenaamde 'positieve passing' liet hij meer steken vallen. Daar was hij amper in 74% van de gevallen succesvol, en dat terwijl Anderlecht rekende op zijn ingevingen.
WEINIG INITIATIEF
Zelden of nooit wist Nasri een wedstrijd open te breken, wat hem op het niveau van de Jupiler Pro League nochtans toch had moeten lukken. Zijn conditionele toestand is voer voor een andere discussie, maar aan de bal kon zijn pure klasse en vista in principe nog steeds van waarde zijn. Fraaie passjes zagen we echter weinig van zijn voet vertrekken, mede wegens een pertinent tekort aan initiatief.
In zeven matchen deed Nasri niet meer dan zes pogingen om een doorsteekpass te versturen, terwijl dat vroeger net een van zijn voornaamste kwaliteiten was. Bovendien kwam slechts eentje bij een ploegmaat terecht: een fijn balletje met buitenkant rechts tegen Waasland-Beveren om Nacer Chadli te lanceren. Het Park had gedacht meer van zulke ingevingen te zien, maar dat bleek dus ijdele hoop.
GEEN DUELKRACHT
Een sterke beer was hij natuurlijk nooit, maar ook in de duels werd duidelijk dat Nasri zich al diep in de winter van zijn carrière bevindt. De fijne technicus mengde zich nooit graag in de lijf-aan-lijfgevechten op het veld, maar ook in het offensieve compartiment moet er natuurlijk soms al eens gebikkeld worden. Wat dat betreft was de man van vele oorlogen een van de kneusjes in onze competitie.
Nochtans weerde Nasri zich de voorbije vier seizoenen nog kranig in de duels. In Manchester (39%), Sevilla (43%), Antalyaspor (43%) en West Ham (43%) waren zijn geslaagde offensieve duels niet indrukwekkend, maar evenmin dramatisch. In Anderlecht was dat wél het geval. Amper 20 procent van de keren kwam hij als winnaar uit de strijd, en dat voor iemand die het Engels voetbal gewend is.
ZELFS GEEN DRIBBELS
We hadden het al over zijn passes, maar ooit flitste Nasri dankzij zijn zuivere techniek en stevige versnelling ook zelf moeiteloos door de defensies van de beste Europese clubs. Daar schiet nu nog maar bitter weinig van over, meer zelfs: hét handelsmerk van de dribbelkont zakte compleet door het ijs. Gemiddeld ging hij bijna drie dribbels per wedstrijd aan, maar daarvan slaagde een luttele 20 procent.
Als we die cijfers in de juiste context plaatsen, dan is de conclusie spijkerkeihard. Bij Manchester City (52%), FC Sevilla (57%), Antalyaspor (57%) en West Ham (50%) was hij telkens minstens dubbel zo efficiënt. Alsof dat nog niet erg genoeg is, bevindt Nasri zich met zijn rapport van 20% zelfs helemaal onderaan de ranking in de JPL. Pijnlijk voor iemand die op dat vlak net een smaakmaker moest worden.
HET GELIJK VAN KOMPANY
Weggesmeten geld: zo zal de passage van Nasri in Anderlecht voor altijd herinnerd worden. Zonde voor de Brusselaars, die hun fike financiële inspanning op geen enkel moment beloond zagen worden. Nochtans had de schade niet zo groot hoeven te zijn. Hoewel hij voorstander was van diens komst, pleitte Kompany immers om zijn oude strijdmakker een prestatiegericht salaris te geven. Voorzitter Marc Coucke zag echter sterretjes en schotelde de voormalige vedette een 'normaal' – lees: peperduur – contract voor, met alle gevolgen van dien. Volgende keer dus toch maar beter luisteren naar Kompany?
