Het EK is in aantocht en de komende weken zullen er de nodige specials, reportages en interviews terug te vinden zijn via VoetbalNieuws.be. Uit het verleden én heden. De eerste terugblik is alvast één legendarische. Een prestatie die de Belgen nooit meer wisten te evenaren op een EK.
Kevin De Bruyne & co weten wat te doen in juni en juli…
De Rode Duivels wisten in 2018 één resultaat van de Gouden Generatie uit de jaren ’80 al te verbreken. In 1986 werd België vierde op het WK, in 2018 werden ze derde op het WK. Tijdens het komende EK staan ze voor een nog zwaardere taak.
België wist in 1980 immers de finale te halen en dat was misschien wel de strafste prestatie van ze allemaal.
Er namen maar acht landen deel aan het EK, dus het was al een sterke prestatie dat de Belgen dat toernooi haalden. Ze wisten in de kwalificaties Portugal, Noorwegen, Oostenrijk en Schotland achter zich te houden met 4 zeges en 4 draws.
Er waren op dat EK in Italië twee groepen van vier ploegen en de twee winnaars speelden de finale. In de groepsfase trof België Engeland, Italië én Spanje. Het won van Spanje (1-2, Gerets, Cools) en speelde gelijk tegen Italië (0-0) en Engeland (1-1, Ceulemans). Enkele jaren geleden sprak onze redactie daarover met toenmalig topdoelman Jean-Marie Pfaff.
"Van 1976-1980 werd de kiem gelegd voor het succes van het Belgische voetbal. Het geluk voor België was dat Guy Thys de nieuwe trainer werd. Raymond Goethals hield vast aan de spelers van Club Brugge, Anderlecht en Standard. Je kwam er toen moeilijk bij. Thys had na de 5-0-nederlaag tegen Nederland geen andere optie dan nieuwe spelers in te brengen. Zo kwam er een nieuwe spirit in het team. Het kon niet meer anders. Luc Millecamps, Erwin Vandenbergh, ikzelf... We kregen allemaal onze kans. Daardoor waren de jaren '80 zo succesvol. Het was vier jaar hard werken en als beloning kwam het EK 1980", aldus Pfaff toen aan VoetbalNieuws.
"Het was prachtig. Nu is het helemaal anders, maar toen kreeg je de kans om na vier wedstrijden de finale te spelen. Als je die wedstrijden nu terug bekijkt tegen Engeland met Kevin Keegan, Ray Clemence en noem ze maar op... Dat waren nog spelers van het grote Engeland. Dat was toen kick and rush en echt vechten en lopen. Conditioneel moest je top zijn. Collectief waren we toen zeer sterk. We speelden toen tegen Italië, het topland van dat moment, met kleppers zoals Antognoni, Altobelli, Zoff... Dan speelden we ook nog eens in Rome. We speelden eerder al in Turijn en in San Siro tegen Engeland en Spanje. Goh, indrukwekkend. De sfeer in de groep was top en we geloofden in elkaar. Dat was onze kracht. En toen tegen Italië… De sfeer in het stadion was die dag niet normaal. Altobelli probeerde vrije trappen te versieren door zich aan de zestien meter te laten vallen. Vandereycken pakte Antognoni ook eens hard aan en die moest toen het veld verlaten. Met René hadden we iemand die kon knokken. Ze kenden hem overal in Europa en Van Moer was toen ook zeer belangrijk. We stonden die wedstrijd enorm onder druk en we mochten zeker geen tegengoal incasseren, want de Italianen konden zo goed verdedigen. We hebben het er zeer goed van afgebracht en toen kwam die finale tegen West-Duitsland."
Die ging echter met 2-1 (Vandereycken) verloren, na een tegendoelpunt in de slotminuten van de wedstrijd. "Ik herinner mij ook nog de weg van het hotel naar het stadion. We zaten in een prachtig hotel in Rome. Dat was allemaal nieuw voor ons, want dat waren we in die tijd niet gewend. We zagen een politieagent al rijdend met zijn voeten op zijn zadel staan en van die dingen. Wat was dat allemaal! Die weg naar het stadion was een geweldige belevenis. Het veld was toen ook niet gesproeid en keihard. Als je daarover gleed, lag je helemaal open. Het was een super West-Duitsland waar we tegen speelden. Verliezen was geen schande. Je moet niet vergeten, op korte tijd speelden we tegen vier echte topploegen. Daar werd de grote steen gelegd om op dit niveau te geraken. België is toen op dat elan verder gegaan. In 1982 wonnen we de openingsmatch tegen het Argentinië van Diego Maradona en nadien volgde het WK 1986. We hadden een echte hechte ploeg. Tactisch waren we enorm sterk”, zei Pfaff daar toen over.
België speelde de finale met Pfaff, Renquin, Millecamps, Meeuws, Gerets, Mommens, Vandereycken, Van Moer, Cools, Ceulemans, Van der Elst.
West-Duitsland beschikte toen over iconische spelers als Horst Hrubesch, Karl-Heinz Rummenigge, Toni Schumacher, Uli Stielike, Klaus Allofs en Bernd Schuster.
CR
