Het Italiaanse voetbal heeft nog altijd het imago heeft van stug en defensief zoals dat was in de jaren '90. De realiteit is echter helemaal anders. Onze redactie ging onlangs een bezoek brengen aan traditieclub Parma én aan Venezia FC. Ontdek in beeld en woord mee hoe de voetbalromantiek, de passie en het aanvallende voetbal in elkaar samensmelten. Onze eerste trip ging naar Parma.
Daar stond tijdens ons bezoekje de partij tussen Parma en Reggina op het programma. In het charmante Stadio Ennio Tardini kenden ze in de jaren ’90 hoogdagen. In die gloriejaren speelden er ronkende namen als Faustino Asprilla, Dino Baggio, Antonio Benarrivo, Tomas Brolin, Fabio Cannavaro, Enrico Chiesa, Hernan Crespo, Lillian Thuram, Juan Sebastian Veron, Roberto Sensini, Hristo Stoichkov, Gianfranco Zola én uiteraard Gianluigi Buffon. Die hoogdagen liggen al lang achter de rug en Parma is na woelige jaren momenteel een middenmoter in de Serie B.
Toch zijn er wat namen die bij de Belgische voetbalfan een belletje laten rinkelen, de ene al luider dan de anderen. Buffon keerde in de zomer van 2021 terug naar de club waar hij groot werd en op zijn 44ste haalt hij er nog een hoog niveau, mede daardoor tekende hij bij tot 2024. Buffon had amper werk tegen Reggina, maar hij liet wel een geweldige reflex noteren. "Gigi, Gigi, Gigi”, scandeerde het publiek. Hij is en blijft er God.
Elias Cobbaut speelde een solide partij als linkerverdediger in een driemansdefensie. Hij is zeker niet de eerste Belg die er ooit speelde, Johan Walem en Georges Grün zijn de bekendste voorgangers. Daan Dierckx speelt er ook maar is geblesseerd. De 6.125 aanwezige fans van Parma dachten mogelijk nog eens aan Walem bij de start van de partij, want Cobbaut trapte de bal bij het tweede balcontact meteen diagonaal in de hoek van de tegenstander. Een beproefd recept toen Walem nog voetbalde om zo de tegenstander meteen vast te zetten bij een ingooi. “Eeeelias”, roept een man naast ons toen hij weer eens goed defensief tussenkwam. Cobbaut kunnen ze er wel smaken als verdediger.
We halen nog een aantal namen naar boven: bij Reggina speelden ze met Jérémy Menez (ex-AC Milan, AS Roma en PSG) en Lorenzo Crisetig (ex-Inter), bij Parma kwamen Juan Brunetta (ooit bijna van KRC Genk) en Nwankwo Simy aan bod. Cultspeler Goran Pandev was out. Brunetta scoorde, maar toonde daarnaast te weinig, Simy (twee jaar geleden aangeboden bij tal van Belgische topclubs zoals Genk) bakte er niets van. Technisch is hij geen kraan, ondanks zijn postuur verloor hij veel kopbalduels en de fans zijn alvast geen fan van hem. Buffon applaudisseerde na een zoveelste mislukte actie om hem te steunen, maar er was heel wat Italiaans gevloek als hij aan de bal was.
Geen perstribune, maar ondergetekende nam plaats tussen de fans. Net zoals in het verleden bij Maritimo, Inter, AS Roma, Toronto FC en tal van andere locaties proef je dan écht de sfeer. De eerste impact was alvast positief. De prachtige ingang van het stadion ademt één en al nostalgie uit. Er zijn nieuwe stadionplannen, die kan je in onderstaande tweet bekijken, maar dit gezellige stadion is een ‘must see’ voor de voetballiefhebber. Het ligt ingebed in een woonwijk en plots staat er een voetbalstadion in de tuin. Na een grondige controle, het CST is nog tot 31 maart nodig in Italië, stapten we de geel-blauwe poortjes voorbij.
Is het een aanrader om als voetballiefhebber naar Parma af te zakken? Jazeker! Het begint al net voor de match met het prachtige clublied, in Italië brengen ze dergelijke liederen met afstand het best, gecombineerd met prachtige beelden op het scherm van het mooie verleden van de club. De fans van Parma en Reggina zongen 90 minuten lang, met de typische Italiaanse vlaggen die wapperen, en zorgden voor een bijzonder vermakelijke voetbalnamiddag. Bovendien mogen die clichés over het defensieve Italiaanse voetbal, veel Belgische analisten kloppen nog steeds op dezelfde nagel, nu toch al enkele jaren de prullenbak in.
Beide ploegen, die zeker niet overlopen van kwaliteit, gingen met hun middelen aanvallend de strijd aan. Het parkeren van de bus hoorde daar niet bij, wat ook nog zelden het geval is in de Serie A. Gelukkig houdt die andere traditie, Commedia dell'arte, wel stand. We zagen bij beide partijen veel stervende zwanen op het veld, de matige ref had het niet altijd onder controle. Uiteindelijk werd het 1-1 en Parma stelde zo weer teleur in een seizoen waarin het hoopte meteen weer te promoveren.
Toch kregen de spelers een applaus. De oudere fans, zij maakten de gloriedagen mee, verfoeiden onderling het zoveelste gelijkspel. Parma is een traditieclub en de tifosi, de romantiek (het oogt allemaal nog wat oubolliger inzake omkadering) en uiteraard Gigi Buffon maken het waard. Na de match gingen we dan toch maar dat truitje van Buffon halen in de Parma Store. Hij komt samen naast Francesco Totti te hangen. De twee legendarische capitanos.
In onderstaand filmpje kan je kort Parma en ook Venezia al ontdekken. Morgen brengen we dan het verslag van de trip richting Venezia.
A Stadium for Parma, inspired by Parma 🏟️💛💙
— Parma Calcio 1913 (@ParmaCalcio_en) April 6, 2021
Watch the video 📹⤵️
Find out more 📝➡️ https://t.co/uO2pOcjKPK#ForzaParma pic.twitter.com/aHkIOaA86o
Claudio Reulens
