Club Brugge is in slaap gesukkeld na de hegemonie van de afgelopen jaren. Van 2016 tot 2022 was het de nummer één in België. Die status heeft het nog, maar de afgelopen twee seizoenen loopt het toch mis.
Te groot personeelsverloop
Club Brugge kende toch wel de nodige wissels in het sportieve organigram. Door de prijzen werd dat amper aangehaald in de media. Maar Club Brugge heeft toch wat veel wissels ondergaan op belangrijke functies. Het heeft in minder dan vijf jaar tijd al drie Hoofd Jeugdopleidingen gehad met Pascal De Maesschalck, Tim Smolders en Björn De Neve.
Voor Vincent Mannaert werd de afgelopen jaren versterking gezocht om hem bij te staan. Maar ook daar liep het vaak mis. Met Tom Caluwé, Roel Vaeyens en ondertussen Dévy Rigaux. Ook daar was er op korte tijd een grote stoelendans. Nochtans hadden Vaeyens en Caluwé zeker de kwaliteiten om over te nemen. Zij trokken naar Parma en Zulte Waregem.
Al deze wissels op cruciale posities kwam de stabiliteit toch niet ten goede. Om nog maar te zwijgen over de trainerswissels. Club Brugge zit de afgelopen 2,5 jaar aan 6 trainers. Philippe Clement, Alfred Schreuder, Carl Hoefkens, Scott Parker, Rik De Mil en Ronny Deila stonden aan het roer. De Noor staat nu wéér onder druk. Komt er een zevende coach?
Van 2016 tot 2022 had Club Brugge met Michel Preud’homme, Ivan Leko en Philippe Clement drie trainers. Het valt ook ook op dat Club vaak voor verschillende profielen kiest met andere visies. Het is duidelijk dat het gebrek aan stabiliteit nefast is voor goede resultaten.
Dure transfers renderen te weinig
Vincent Mannaert en Bart Verhaeghe maakten de afgelopen twee jaar duidelijk veel verkeerde keuzes, nadat ze voordien toch wel héél vaak wél de juiste beslissingen namen. Ook de transfers zijn bizar. Club Brugge is de weg ook wat kwijt op de transfermarkt en spelers spelen ook steeds minder lang in het Jan Breydelstadion.
Sinds de zomer van 2021 slaat het de bal vaker mis dan juist. Kamal Sowah (9 miljoen euro), Jack Hendry (4,5 miljoen euro), Faitout Maouassa (4 miljoen euro), Owen Otasowie (4 miljoen euro), Ruben Provicence (huur), José Izquierdo (gratis), Wesley Moraes (huur), Daniel Perez (200.000 euro), Roman Yaremchuk (17 miljoen euro), Dedryck Boyata (2 miljoen euro), Cyle Larin (gratis) en Michal Skoras (6 miljoen euro) waren (tot op heden) allen sportief geen meerwaarde.
Jongens als Igor Thiago (11 miljoen euro), Ferran Jutgla (5 miljoen euro), Antonio Nusa (3 miljoen euro), Noa Lang (6 miljoen euro) en Andreas Skov Olsen (6 miljoen euro) waren sportief wel enorme meevallers. Anderen zoals Björn Meijer (6 miljoen euro), Tajon Buchanan (6,7 miljoen euro), Casper Nielsen (7 miljoen euro), Hugo Vetlesen (8 miljoen euro) en Raphael Onyedika (10 miljoen euro) doen/deden het naar behoren, maar moe(s)ten toch meer brengen met hun zeer pittige prijskaartjes.
Club Brugge moet zich herpakken, op en naast het veld. Ze kregen nu voor het tweede jaar op rij een wake-upcall. Het is tijd om wakker te worden. Met te beginnen in en tegen Racing Genk.
CR
