Luca Oyen werd gezien als het toptalent van KRC Genk en de favoriet van het publiek, vergelijkbaar met Yari Verschaeren bij Anderlecht. Na een zware blessure vorig seizoen herstelde hij, en kwam hij sterker terug, maar deze maand scheurde hij opnieuw zijn kruisband, dit keer aan de rechterkant.
Het herstelproces zal wederom acht maanden duren. Deze tegenslag werpt de vraag op of hij ooit weer op zijn oude niveau zal kunnen spelen.
Oyen is de Verschaeren van KRC Genk
Met zijn uitstekende mobiliteit, de mogelijkheid om naar beide kanten uit te draaien, en het verschil te maken op de korte ruimte, wordt Luca Oyen beschouwd als de Yari Verschaeren van KRC Genk.
Het 20-jarige jeugdproduct is een moderne speler die op diverse aanvallende posities kan spelen, variërend van nummer 8 tot 11. Wat Oyen extra bijzonder maakt, is zijn enorme loopvermogen, waarbij hij gemiddeld tussen de elf à twaalf kilometer per wedstrijd aflegt.
“Zijn grote kwaliteit is: hij maakt voetbal simpel. In alles wat hij doet, zit een idee, en meestal maakt Luca op het veld de juiste keuzes”, zei Koen Daerden, de technisch directeur van de Genk-jeugd, aan Knack.
Hoewel Oyen vorig seizoen klaar was om een prominente rol op te nemen bij Genk, met een basisplaats in de competitieopener tegen Club Brugge, sloeg het noodlot na slechts 25 minuten toe.
De jonge aanvaller scheurde de kruisband van zijn linkerknie en onderging een revalidatieperiode van maar liefst acht maanden. “Dit is ronduit slecht nieuws”, zei Dimitri de Condé toen. “Luca is een speler waar we voor dit seizoen heel hard op rekenden.”
Oyen was een speler om naar uit te kijken dit seizoen
De Head of Football toonde veel vertrouwen in Luca Oyen door zijn contract met vijf jaar te verlengen, ondanks de ernstige blessure en langdurige revalidatieperiode. “Het feit dat de club mij een nieuw contract geeft, betekent dat ze ondanks mijn blessure nog veel vertrouwen in mij hebben.”
Dimitri de Condé, trots op elke jeugdspeler die doorbreekt naar het eerste elftal, ziet in Oyen een speler die de ploeg naar een hoger niveau kan tillen. De ganse club keek reikhalzend uit naar de terugkeer van Oyen na een lastige revalidatie van acht maanden, die hem eind vorig seizoen weer fit maakte.
Marc Degryse noemde Oyen als een van de vijf spelers waar hij dit seizoen naar uitkeek, naast namen als Kasper Dolberg (Anderlecht), Hugo Vetlesen (Club Brugge), George Ilenikhena (Antwerp) en Mathias Rasmussen (Union).
Het Nieuwsblad plaatste Oyen op de elfde positie in de lijst van de 50 grootste Belgische talenten van het moment.
Oyen maakt de hoge verwachtingen niet waar
Tijdens de eerste helft van dit seizoen had de 21-jarige Luca Oyen de hoge verwachtingen niet kunnen waarmaken. De speelkalender van KRC Genk was in de heenronde enorm veeleisend met een snel opeenvolgende wedstrijden, waarin coach Wouter Vrancken een soort van rotatiesysteem introduceerde.
Opmerkelijk was het beperkte aantal keren dat Oyen in actie kwam bij de eerste ploeg, wat leidde tot een 'goed gesprek' op initiatief van de jonge aanvaller met de coach. “Ik hou van zijn profiel, hij zal zeker kansen krijgen", zei Vrancken.
Oyen besefte dat door hard te blijven werken en zich op training te bewijzen, hij zijn plaats in de ploeg moest verdienen. De concurrentie op zijn positie was hevig, met spelers als Bilal El Khannouss, Anouar Ait El-Hadj, Joseph Paintsil, Christopher Bonsu Baah, Alieu Fadera en Yira Sor die allemaal strijden om speeltijd.
In de wedstrijd tegen Charleroi speelde Oyen een goede partij en werd de naam van de Genkse publiekslieveling voor de match gescandeerd door het publiek.
Hoewel Oyen beweerde zich 100% fit te voelen, vond hij dat zijn beste vorm alleen kan worden bereikt door regelmatig te spelen.
Luca Oyen start 2024 met een knaller
2024 moest het jaar van Luca Oyen worden. Dimitri de Condé hoopte dat de jonge aanvaller in Benidorm een grote sprong voorwaarts kon maken, en hij maakte indruk tijdens de winterstage.
Wouter Vrancken bevestigde dat Oyen veel honger toonde, maar de coach benadrukte de noodzaak dat hij meer beslissend moest zijn in zijn acties.
Voor zijn verdere ontwikkeling was het van cruciaal belang dat Oyen speelminuten zou krijgen. Hoewel zijn voorkeur was om die bij Genk te krijgen, stond hij open voor een tijdelijke overstap naar een andere club.
KV Mechelen was een serieuze kandidaat om hem tot het einde van het seizoen over te nemen; Besnik Hasi houdt van Oyens profiel als een winger met een actie. Na het vertrek van concurrent Joseph Paintsil naar LA Galaxy, werd echter besloten dat Oyen bij Genk zou blijven.
Dit bleek een keerpunt voor de 21-jarige. Hij werd dominanter en beslissender in zijn spel, zoals de coach hem vroeg. In februari bedankte hij met zijn eerste doelpunt van het seizoen tegen RWDM.
“Ik hoop en geloof dat de Oyen-trein nu definitief vertrokken is,” zei hij vol vertrouwen. Na anderhalf moeilijk jaar wist Oyen zich eindelijk weer in de kijker te spelen.
Er ontstond een klik tussen hem en linksachter Joris Kayembe, die ruimte voor hem kon creëren omdat de aanvaller graag naar binnen trok. Tijdens de topwedstrijd tegen Club Brugge toonde Oyen bijvoorbeeld veel dreiging en dolde hij met Denis Odoi.
Oyen scheurt kruisbanden opnieuw: wordt hij nog de oude?
De terugkeer van Luca Oyen naar zijn topvorm was helaas van korte duur. Begin maart scheurde hij voor de tweede keer in zijn nog jonge carrière zijn kruisband - dit keer aan de rechterkant, na eerder de linkerkant te hebben gescheurd vorig seizoen. Uit studies blijkt dat de kans hierop amper 12% bedraagt.
Opnieuw staat hem een lange revalidatie van acht maanden te wachten.
Het nieuws brak het voetbalhart van Johan Boskamp, die Oyen als een van zijn favoriete spelers beschouwt. “‘t Is niet te geloven joh. 21 jaar jong en al twee keer zijn kruisband gescheurd. Echt waardeloos voor die jongen”, zei Boskamp aan Het Belang van Limburg.
In de podcast '90 Minutes’ werd de vraag gesteld of de kans niet groot is dat Oyen na twee gescheurde kruisbanden niet meer op zijn oude niveau kan terugkeren. Voor Daan Heymans van Sporting Charleroi is dat geen onoverkomelijk probleem.
“Joris Kayembe heeft er zelfs drie gehad, dus dat hoeft niet per se zo te zijn. Tuur Dierckx trouwens ook.”
Filip Joos daarentegen ziet het somberder in, zoals hij schrijft in zijn column voor De Standaard. “Luca Oyen zal voortaan met een asterisk voetballen, een reminder van wat had kunnen zijn, de rest van zijn carrière vergezeld van een imaginaire tweelingbroer die net iets wendbaarder, net iets onbezonnener over het veld loopt.”
