Net zoals verschillende andere eersteklassers, werkte ook RSC Anderlecht donderdag een oefenmatch af. Paars-Wit speelde op het veld van Zulte Waregem uiteindelijk 2-2-gelijk. In die partij kon Francis Amuzu zijn rentree maken na weken van blessureleed.
In 2017 pakte Paars-Wit de voorlopig laatste van zijn 34 landstitels. Maar in de huidige jaargang verandering zou daar wel eens verandering in kunnen komen. Na spectaculair transferoffensief tijdens de zomer, kreeg coach Brian Riemer immers een selectie voorgeschoteld die in staat bleek om voor de prijzen te spelen.
En de resultaten mochten gezien worden. Zo beëindigde RSCA de reguliere competitie op de tweede plaats, waarbij het als enige in het spoor van leider Union SG kon blijven. Maar het echte werk moet natuurlijk nog beginnen. Zo zal Anderlecht het ook in de Play-Offs moeten waarmaken.
Fit krijgen voor PO's
Het wordt daarbij uitkijken naar hoe de spelersgroep, die dit seizoen 'gespaard' werd van Europees voetbal, zal omgaan met de snelle opeenvolging van topwedstrijden. Wat dat betreft lijkt de selectie alvast breed genoeg. Zeker nu er met Amuzu een extra wapen bovenop komt.
Tijdens zijn rentree tegen Essevee kon de flankspeler nog geen potten breken. Maar het belangrijkste doel is om het 24-jarige jeugdproduct weer in wedstrijdvorm te krijgen voor de start van de Play-Offs. Volgens La Dernière Heure heeft Riemer alvast een plannetje met hem.
Doublure voor Hazard
Waar Amuzu in de voorbije jaargang nog een vaste basiskracht was, moest hij in de eerste helft van dit seizoen vooral vrede nemen met een rol als luxe-joker. En dat lijkt ook in de PO's het geval. Riemer zou in de snelle flankaanvaller vooral een doublure van Thorgan Hazard zien op de linkerflank.
Dat betekent wel slecht nieuws voor een andere speler. Bij LDH vreest men namelijk voor de speelkansen van Nilson Angulo. De 20-jarige Ecuadoraan kreeg in de voorbije weken geregeld minuten als invaller. Maar door de terugkeer van Amuzu, die over een vergelijkbaar profiel beschikt, lijkt Angulo in de PO's vrede te moeten nemen met een erg beperkte bijrol.
