Roméo Vermant is er nog niet in geslaagd om door te breken in het eerste elftal van Club Brugge, vooral door de sterke concurrentie op zijn positie. De publiekslieveling maakt wel indruk bij KVC Westerlo op huurbasis, waar hij al snel doelpunten maakte en lof oogstte.
Vermant staat bekend om zijn strijdvaardigheid en ‘irritante’ spelstijl voor tegenstanders. Hij hoopt op een terugkeer naar Club Brugge door de grote poort en ziet zijn uitleenperiode als een stap voorwaarts in zijn ontwikkeling, vergelijkbaar met Maxim De Cuyper vorig seizoen.
Deila duwt Vermant naar de exit bij Club Brugge
Vorig seizoen wist Roméo Vermant zich in de kijker te spelen bij Club Brugge. In zijn debuutseizoen kreeg hij één keer een basisplaats, viel hij negen keer in voor de eerste ploeg en mocht hij zich definitief aansluiten bij de A-kern.
Met de hoop op meer speeltijd in het nieuwe seizoen, zag hij echter al snel dat de concurrentie voor een plaats in de aanvalslinie van Club Brugge te zwaar was. Bovendien slaagde hij er niet in om indruk te maken in de kansen die hij kreeg van de recent ontslagen coach Ronny Deila.
Het Laatste Nieuws meldde afgelopen zomer al dat de spits niet binnen de plannen van de coach paste.
Dit seizoen maakte Vermant zijn minuten voornamelijk bij Club NXT in de Challenger Pro League, waar hij ook de aanvoerder van de ploeg was, maar hij verlangde naar speelminuten op een hoger niveau, iets wat hij bij Club niet kon krijgen.
Een definitieve transfer van Vermant was evenwel uitgesloten. Niet voor niets werd zijn contract in mei verlengd tot en met 2026.
Vorige winter heeft Vermant nadrukkelijk aangegeven te willen vertrekken bij Club Brugge. De 19-jarige spits een (tijdelijke) transfer om elders speelminuten te verzamelen op het hoogste niveau.
Westerlo wordt in sneltempo verliefd op Vermant
Rik De Mil en Roméo Vermant werkten twee jaar zij aan zij bij Club NXT, waarbij Vermant eind vorig seizoen de kans kreeg om onder de interim-hoofdcoach van Club Brugge zijn debuut te maken in het eerste elftal.
Toen De Mil overstapte naar KVC Westerlo, waar hij inmiddels al ontslagen is, slaagde hij erin om zijn poulain vorige winter op huurbasis naar de Kempen te halen. De komst van Vermant was cruciaal voor Westerlo vanwege de langdurige blessures van Kyan Vaesen en Lucas Stassin.
Gelukkig voor De Mil paste Vermant perfect in het systeem dat hij bij Westerlo hanteerde, aangezien er veel gelijkenissen waren met het systeem van Club NXT. En dat betaalde zich meteen uit.
In zijn eerste twee wedstrijden voor Westerlo, tegen AA Gent en Cercle Brugge, scoorde Vermant telkens een doelpunt. Gazet van Antwerpen was lovend:
“Zelfs als Romeo maar een halfjaar in de Kempen zou voetballen, gaan er in ’t Kuipje veel fans verliefd op hem worden. Een neus voor goals en een spits die met zijn acties voor de nodige frisheid zorgt. De zoon van Sven drukt nu al zijn stempel op Westerlo.”
Irritant, provocerend, vervelend: Vermant gaat tot het randje
Roméo Vermant is een natuurlijke leider door zijn verbale kwaliteiten en zijn grote werkethiek. Hij zorgt voor beleving en agressiviteit, met veel diepgang in zijn spel. Bij Westerlo kan hij onbetaalbare ervaring opdoen, iets waar hij dringend nood aan heeft.
Vermant is in de voorbije jaren gegroeid als targetspits, terwijl hij ook het type-spits is om countervoetbal te spelen. Hij kan een bal bijhouden, in de diepte of in de combinatie spelen.
Als hij zichzelf met iemand moet vergelijken, dan doet hij dat met Robert Lewandowski - alle niveauverschillen in acht genomen. “In Engeland hebben ze daar een mooi woord voor: een poacher. Iemand die levensgevaarlijk is in en rond de zestien”, zei hij in De Morgen.
Hij heeft een beetje van alles, maar hij is vooral een vervelende spits om tegen te spelen. “Hij is voortdurend in beweging, blijft lopen, je hebt er je handen mee vol”, zei Rik De Mil eerder dit seizoen.
Vermant durft tot op het randje te gaan, tot op het punt waarop hij net geen gele kaart krijgt. Daarom wordt hij ook vaak omschreven als een irritante spits. “Soms een klein tikje geven of wat provoceren, dat hoort erbij. Dat is gewoon wat een ambetante spits moet doen om een verdediger uit zijn concentratie te halen”, zei hij in Gazet van Antwerpen.
Vermant is een spits die gemaakt is voor Club Brugge
Roméo Vermant is een stevige en jonge spits van 1,84 meter, die altijd strijd levert en volledig het motto van Club Brugge: ‘No Sweat, no glory’ belichaamt. Hij is een kind van de club, de chouchou van het Brugse publiek, en helemaal doordrenkt met blauw-zwart bloed.
“Hij is de Jan Ceulemans, de Gert Verheyen. Iemand die nooit opgeeft, dat heeft hij ook nooit gedaan”, stelde Pascal De Maesschalck, voormalig hoofd jeugdopleiding bij Club Brugge, in Het Laatste Nieuws.
Vorig jaar stak hij het vuur aan de lont bij Club Brugge en Het Laatste Nieuws schreef vorig seizoen dat hij voor elektriciteit zorgde in het Jan Breydelstadion. Vermant maakt een goede indruk op Jan Ceulemans, het clubicoon van Club Brugge die ook lange tijd hoofdcoach was bij Westerlo.
“Een hele goeie. Hij heeft veel kwaliteiten: sterk aan de bal, hij werkt hard, hij heeft loopvermogen, weegt op de verdediging én straalt rust uit voor doel” zei de Caje aan Het Nieuwsblad.
Ceulemans merkt op dat zijn looplijnen goed zijn en dat Vermant een complete aanvaller is. “Een type Ceulemans? Wordt dat nog geboren? Het heeft weinig zin om spelers van verschillende generaties te vergelijken, maar voor die jongen is het een mooi compliment, hé.”
Ceulemans kan de vergelijking wel begrijpen, vooral qua werkkracht. “Bel me volgend jaar nog eens terug, dan ik beoordelen of hij een grote of een hele grote gaat worden.”
Vermant zoals De Cuyper: als basisspeler terug naar Club Brugge?
Roméo Vermant heeft tot nu toe nog niet de grote doorbraak beleefd bij Club Brugge, maar hij blijft geloven dat de club hem ooit in de eerste ploeg ziet spelen. Dit verandert niet door zijn huidige uitleenbeurt aan Westerlo.
Zoals hij aan HUMO vertelde: “Soms moet je een stap terug zetten om er twee vooruit te gaan.” Vermant ziet voor zichzelf een vergelijkbaar traject als Maxim De Cuyper, die na zijn uitleenperiode aan Westerlo terugkeerde naar Club Brugge en een basisplaats veroverde.
Hij realiseert zich dat het moeilijk is voor een spits uit de eigen jeugdacademie om door te breken bij een topclub als Club Brugge, gezien de intense concurrentie en het feit dat spitsen vaak de duurste spelers zijn.
Spelers als Ferran Jutgla, die 5 miljoen euro kostte, en Igor Thiago, die zelfs 11 miljoen euro kostte, illustreren dit. Hoewel hij gehoopt had op meer speeltijd bij Club Brugge dit seizoen, erkent hij dat het voor zijn eigen ontwikkeling beter is om ervaring op te doen bij Westerlo.
