RSC Anderlecht is inzake resultaten ijzersterk begonnen aan het seizoen. Een 10 op 12 in de Jupiler Pro League met daarbij een eerste plaats én een Europese zege. Maar het voetbal moet beter. Daar is echter een groot probleem voor.
We haalden het eerder al aan, dat Anderlecht ‘defensieve spelmakers’ zoekt. Een maand later is dat euvel er nog steeds. Na het vertrek van Kasper Schmeichel en Zeno Debast verloor het achteraan héél veel voetballend vermogen. Daar zit voorlopig nog steeds een groot probleem, zeker door het uitvallen van Jan Vertonghen. Anderlecht speelt achteraan te traag en te voorspelbaar.
Vertonghen onmisbaar
Mathias Jorgensen speelt voorlopig aan de linkerzijde, maar zoekt altijd naar zijn rechtervoet. Wat als hij gekoppeld wordt aan Jan Vertonghen? We zijn benieuwd of hij dan wél die passes durft geven waarbij je linies doorbreekt. We vinden het daarom héél vreemd dat Jesper Fredberg aangeeft dat het defensieve huiswerk klaar is, aangezien er maar één linkspoot is centraal achteraan en dat toch een serieuze handicap is in de opbouw als ‘Sterke Jan’ ontbreekt.
Vertonghen is zo nog meer onmisbaar, ook omdat hij passes tussen de linies kan en durft geven. Vorig jaar was RSCA daar enorm sterk in met Vertonghen en Debast. Tijdens hun beste periodes met een topfitte Thorgan Hazard zorgde Anderlecht daarmee soms voor leuk voetbal.
Opbouw is te traag
Jan-Carlo Simic is een type zoals Federico Gattoni. Stevig en degelijk, maar voetballend héél sober. Je ziet dat hij een andere opleiding heeft gehad en indribbelen of linies doorbreken met zijn passing zitten (nog niet) in zijn takenpakket. Tegen Dinamo Minsk en KV Mechelen viel daarom op dat Anderlecht achteraan toch moeite heeft om uit te voetballen.
Gelukkig is er Ludwig Augustinsson die met zijn rushes wel voor aanvallende impulsen zorgt en ook Killian Sardella is in het voetballende aspect onmisbaar. Hij is opgeleid op Neerpede en heeft dat noodzakelijke voetballend vermogen. Thomas Foket speelde nog sober en moet daarin duidelijk nog stappen zetten. Dat Anderlecht eerst Matte Smets probeerde te halen, is geen toeval. Hij was de ideale vervanger geweest voor Debast, maar hij koos voor KRC Genk.
Doordat Anderlecht centraal achteraan momenteel iets moeilijker uitvoetbalt, komt er meer verantwoordelijkheid te liggen bij de defensieve middenvelder. Die krijgt nu meer ballen dan voorheen. Vorig jaar werd die pion vaak overgeslagen in balbezit en ging het spel sneller voorwaarts. Mats Rits speelde aan de bal een bijzonder zwakke wedstrijd in Hongarije. Als breker is hij o zo nuttig, maar Rits trapt de bal veel te vaak te wild weg. Zijn diepe passes mislukten steevast en korte pasjes liepen vaak fout. Daardoor stokte het aanvalsspel te vaak.
Anderlecht heeft op dit moment, zonder goede uitvoetballende centrale verdedigers, nood aan een voetballende zes, die jongens als Mario Stroeykens, Yari Verschaeren, Anders Dreyer ook in de voet kan aanspelen. Iemand die verrassing én rust aan de bal brengt. Het is daarom geen toeval dat een speler als Niklas Dorsch in beeld kwam. Eigenlijk heeft Anderlecht met Marco Kana hét type speler dat daar nu nodig is, maar blijkbaar gelooft de club niet meer echt in hem. Op termijn kunnen jongens als Nathan De Cat of Nunzio Engwanda daar verandering in brengen op die positie, maar zij zijn nu nog te jong.
Leoni en Rits afwisselend?
Anderlecht heeft door deze problemen niet weinig verrassend moeite met het openbreken van een gesloten blok. Als Anderlecht het spel moét maken, is Mats Rits van weinig nut. Zou het daarom niet mogelijk zijn om Théo Leoni daar uit te spelen? Hij heeft ook het gif om ballen te recupereren, al zal hij dan wél minder naar voren moeten trekken en meer in positie blijven voor de defensie.
In topmatchen begrijpen we maar al te goed dat iemand als Rits met zijn leepheid, tactische sterkte en defensieve kracht van goudwaarde is. Dat Anderlecht een defensieve middenvelder zoekt, is dus geen grote verrassing. Idealiter is die krachtig, voetballend goed en defensief sterk. Dat kost echter véél geld….
Claudio Reulens
