Na het 1-1 gelijkspel tegen RSC Anderlecht blijft AA Gent vooralsnog 13 competitiewedstrijden op rij ongeslagen in het Fort Ghelamco. Het resultaat lijkt uiteindelijk wel nog oké, maar de Buffalo's speelden vorige vrijdag wellicht één van hun zwakste matchen van dit seizoen. Trainer Jess Thorup had dan ook te kampen met grote zorgen. Naast de langgeblesseerde Roman Yaremchuk moest de Deense coach ook Sven Kums en Laurent Depoitre missen. En dat was een beetje van het goede te veel.
THORUP HAD HET MOETEN WETEN
Sven Kums pakte tegen KV Mechelen zijn vijfde gele kaart van het seizoen en daarom moest hij de match tegen Anderlecht missen. Maar dat zou Kums sowieso moeten doen, zoals contractueel bepaald in de regeling tussen beide clubs. Handig uitgespeeld, heet dat dan. Maar naast het opvangen van Kums moest Jess Thorup ook puzzelen om zijn aanvallende linie te heruitvinden.
Naast de blessure van Roman Yaremchuk lag ook spitsbroeder Laurent Depoitre tegen Sporting in de lappenmand. Het triumviraat Kums-Yaremchuk-Depoitre werd danig gemist vrijdag. En bovendien speelde Elisha Owusu dan nog eens op halve kracht. Het was er dan ook allemaal aan te zien tegen Anderlecht.
Eigenlijk zou Thorup het al moeten hebben geweten op voorhand. Kums en Depoitre vervang je niet zomaar. En al zeker niet zonder enige problemen én in één klap. Als stand-in voor Kums verkoos de Deense coach Sulayman Marreh, die de voorbije maanden de bank van AS Eupen afwisselde met de plaatselijke tribunes.
Anderson Niagbo werd het aanvalsmaatje van Jonathan David, die opschoof van de nummer tien naar de Gentse aanval. AA Gent voor het eerst dit seizoen in een onuitgegeven aanvalduo en dat ook nog eens zonder zuivere targetman... Beide keuzes van Thorup pakten echter niet bijster goed uit.
VAN HET GOEDE TEVEEL
Sinds de komst van Depoitre in de vorige zomermaanden, koos Thorup altijd voluit voor een aanvalsduo met hem en Yaremchuk. Twee sterke beren, die beide gemakkelijk een goal kunnen maken én tevens balvast zijn. Na de blessure van Yaremchuk bleef Depoitre over als enige targetman, maar daar kon de rest van de ploeg nog goed op inspelen. Als pivot deed de burgerlijk ingenieur de ploeg zonder al te veel problemen verder draaien.
Tegen Anderlecht moest AA Gent het dus stellen zonder het oerdegelijke aanvallende duo Yaremchuk-Depoitre. Desondanks hoopte Thorup toch aan te pikken met zijn vaste stramien, dat wil zeggen: Anderlecht moest gedomineerd worden. Dat waren de Buffalo's verplicht aan hun indrukwekkende thuisreputatie en zogeheten titel als meest attractieve ploeg van het land. Maar de vele wijzigingen bleken niet echt in het voordeel te zijn van AA Gent.
GIORGI KVILITAIA
Dit seizoen speelt AA Gent telkens met twee of minimum één aanspeelpunt vooraan. Eén balvaste aanvaller is zeker geen overbodige luxe om overeind te blijven tussen de vijandige paars-witte linies. Maar met Yaremchuk én Depoitre in de lappenmand, krabde Thorup zich even in de weinige haren. De keuze viel uiteindelijk op de kwieke Anderson Niango en niet de stevige Giorgi Kvilitaia. De fans van AA Gent konden het op voorhand al voorspellen, een succes zou het niet worden.
De gehele ploeg van AA Gent is zodanig ingesteld op het vinden van minstens één stevig en betrouwbaar aanspeelpunt vooraan, een spits die de bal kan bijhouden zodat het kwalitatieve middenveld zonder problemen kan aansluiten. Maar tegen Anderlecht liep er niet zo'n type rond bij Gent. Anderson Niangbo en Jonathan David zijn heerlijke aanvallers, maar het systeem van Thorup vereist minstens één targetman. En die was er niet vrijdag.
PROFIEL DEPOITRE
Neen, dan lijkt het veel logischer om te kiezen voor Kvilitaia als vervanger van Depoitre. Qua profiel sluit de Georgiër met voorsprong het meest aan op dat van Depoitre, al speelt de Georgiër wel op enkele niveaus lager. Kvilitaia bezit niet de kwaliteiten om het te schoppen als absolute topaanvaller in de Jupiler Pro League, dat weet men in Gent ook.
Maar tegen Anderlecht was zijn profiel wél meer gewenst dan dat van David en/of Niangbo. Trouwens, deze twee spelers konden ook op andere posities van nut geweest zijn. Voor de rest van de ploeg was het ook zoeken omdat er opeens een totaal andere manier van voetballen was met het nieuwe aanvalsduo David-Niangbo.
DE STATS
Depoitre hééft een neus voor doelpunten, dat bewees hij al meermaals. Maar daarnaast weegt hij ook telkens op de verdediging van de tegenstander. Zo houdt Depoitre er wel eens van om een duelletje aan te gaan, en hij kijkt niet op een inspanning meer of minder. Hij is aanwezig.
Per negentig minuten gaat Depoitre 12 offensieve duels aan. Ter vergelijking, Kvilitaia doet dat 13 keer, en Niangbo amper 6 keer. Daarnaast is Kvilitaia de derde beste aanvaller als het aankomt op baltoetsen in de vijandelijke zestien meter. Bij Depoitre is dat zelfs nog 2 touches per match minder. Kvilitaia of Depoitre, er staat iemand.
Die aanwezigheid vertaalt zich ook in effectieve doelpogingen. Per volledige wedstrijd waagt Depoitre zich aan twee schoten richting het doel, Kvilitaia doet dat even vaak, namelijk tussen 2 en 3 pogingen per 90 minuten. Bij Niangbo – ook al speelde hij nog maar 3 matchen – ligt dat veel lager met amper 1,8 schot naar doel per match.
GEGOKT MAAR NIET VERLOREN
Praat is voor de vaak. Achteraf is het natuurlijk altijd gemakkelijk praten, maar de meest logische keuze om Depoitre te vervangen, was toch wel degelijk Kvilitaia geweest – zeker tegen Anderlecht. Thorup heeft gegokt en niet verloren. Het eerste puntenverlies anno 2020 zal wellicht niet al te lang blijven liggen op de maag van de Noorse coach. De play-offs naderen met rasse schreden. En binnen een grote week staat de trip naar AS Roma op het programma. Met Depoitre en Kums wellicht. En met Yaremchuk?
