Alomtegenwoordig AA Gent. Ook in het ideale elftal van afgelopen weekend. Hun prestatie in Jan Breydel verdiende het predikaat 'af'. Met z'n vijven zijn ze, de Buffalo's. Nog maar eens hofleverancier dus.
Matz Sels ging tegen Charleroi uitzonderlijk uit de bocht. Kon een kapitale fout geweest zijn, maar na zijn uitstekende seizoen verdient hij beter. En dus pakte hij tegen Club Brugge weer uit met goeie tot uitstekende reddingen. Voor hem speelt Rami Gershon week na week als een veldheer. Hij overschouwt het allemaal van achteruit en geeft z'n medeverdedigers telkens gepast dekking. Zeer constant niveau, maandenlang. Lasse Nielsen is ook daardoor kunnen groeien tot een betrouwbaar pion. Ik had Sven Kums ook weer kunnen kiezen, en ook Neto was meer dan ok, maar de uitblinkers waren deze keer Brecht Dejaegere en Benito Raman.
Wat heeft Dejaegere dartele voetjes. En Raman snelle beentjes. Het lijkt wel een gedicht van Guido Gezelle, die twee bezig zien in de groene weide. Dejaegere dolt, Raman rent. Vlinders fladderend richting doel. In de verte klatert een riviertje. Klein maar fijn.
Charleroi was de andere ploeg van de speeldag. Met vijf goals en leuk voetbal vergastten ze hun publiek weer op een vermakelijke voetbalavond. Steeven Willems draafde hoog op links, ging zelfs geregeld over Tainmont, voor wie ik zo al een zwak heb. Dieumerci Ndongala was onhoudbaar voor die van Kortrijk. Ik posteer hem nu noodgedwongen op links, maar het is uiteraard de rechterflank die hij doorgaans bestrijkt. Pijlsnel, klaarkijkend en meer en meer tactische discipline. Fraaie assist na een prachtige aanval in de omschakeling, goeie goal door oplettendheid. Khalifa Coulibaly stond aan het eind van die aanval met Ndongala op de juiste plaats. Of beter: hij 'kwam' er. Coulibaly speelde uitstekend. Hij herhaalde zijn prestatie van in Gent. Collectief nuttig, knap aan de bal, heel vaak aanspeelbaar.
En dan de drie eenzaten. Adrien Trebel trok in het Astridpark de goeie lijn door. De kleine Fransman is de motor van Standard. Olivier Deschacht zit intussen aan een wel heel erg lange (goeie) lijn. Wat een seizoen! Gisteren nog met de moed der wanhoop verwoede pogingen ondernemend, om zijn club alsnog aan de zege te helpen. Vergeefs. Ook de twee goals van Ruud Vormer konden Club Brugge niet redden tegen Gent. De Nederlander heeft in Brugge veel harten veroverd met zijn no nonsense voetbal, zijn ijver en zijn goals. Veel sweat, voor al bij al te weinig glory. Gent reikt naar de hemel...
Peter Morren
